










|
Паязджане
- Шлях цячэ між дрэў, пакрытых інеем.
- Зімні, казачны убор зямлі.
- Белыя, ружовыя і сінія
- На ялінах ружы расцвілі.
- Снег кранае ружы пацалункамі,
- Снег спадае паміж хвой сівых,
- Каб укрыць нямоцнымі карункамі
- На санях вясёлых маладых.
- Толькі што пад снегавымі хвоямі,
- Збудаваўшы ў весніцах накат,
- Хлопцы перастрэлі іх са зброяю.
- І гарэлкай адкупаўся сват.
- Князь сваю "галубку" выкраў сілаю
- І да роднага гнязда нясе,
- Любую, усхвалявана-мілую,
- З шэранем у залатой касе.
- Сонца ў хмарку перад ёй аточыцца,
- Упадуць дубы сівыя ніц.
- Гэх, баяры скачуць па абочынах,
- Раз па раз страляючы з рушніц!
- Дзікі пошчак аддае дарогаю,
- Снежай пудрай санны шлях курыць.
- Што ж чаканнем сумным і трывогаю
- Песня паязджальная гучыць?
- "Ехалі мы логам,
- Ехалі мы логам,
- Сустрэліся з богам,
- Сустрэліся з богам.
- Ехалі мы лесам,
- Ехалі мы лесам,
- Стрэліся з Вялесам,
- Стрэліся з Вялесам.
- А казаў нам божа:
- "Ці добра ж вам будзе?
- Ці добра ж вам будзе?"
- Будзе добра. Самай поўнай мераю
- Вам жыццё насыпле у кішэнь
- Працы, дзетак і дарог нямераных.
- Весяліцеся ж хоць гэты дзень.
- Што ж, злятае ліст глыбокай восенню,
- Каб дарогу даць лістам другім,
- Заўтра певень збудзіць ноч галошаннем.
- Паплыве з пячуркі ў неба дым.
- А пакуль - заві каханку ружаю.
- Будзе стол і будзе смех людзей.
- Добра у пакоіку настуджаным,
- У прытульным пухавым гняздзе!
- Пралятуць гады над вамі светлыя.
- Будзьце шчаснымі дзеля таго,
- Каб сустрэць калісь усмешкай ветлівай
- Паязджан унука сваяго.
- Ўспомніць князь тады дарогу вузкую,
- Шэрань, коней бег і рушнікі,
- І даткнецца звянуўшымі вуснамі
- Да каханай, зморшчанай шчакі.
|