Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Харалуг замест неба. Вакол лазнякі,

Плынь гайдае ў пратоках чарот,

Дождж стучыцца па шэрай паверхні ракі,

Толькі скінуўшы першы свой лёд.

Беспрыютна, панура, але паглядзі

Лёд зышоў, гай прачнуўся ад сна,

На азёрах прызыўна трубяць лебядзі,

Блізка сонца, каханне, вясна.

Хутка ў небе сонца распусціцца квет,

Ўсё сагрэе мілым цяплом.

І адразу пакрые ўвесь белы свет

Чысты лебедзь блакітным крылом.