Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Галоўная

Сірын - птушка радасці

Сірын на досвітку ў лесе спявае,

Дрэвы ў празрыстым вэлюме зялёным,

Сінія хмаркі, як дым, праплываюць

На візантыйскім небе чырвоным.

Ў лесе азёры вясеннія, сінія,

Дзеткі-бярозкі выйшлі на бераг...

Крылы жар-птушкі, воблік дзяўчыны,

Вочы смяюцца, вялікія, шэрыя.

Радасць вясенняя, дальняя песня,

Ціха фіялка з зямлі выглядае:

Ў мокрых лясах, на блакітным прадвесні

Сірын, закрыўшы вочы, спявае.

Песня ўзлятае ў імклівым палёце,

Песня лікуе майскім світаннем

Ў гэтай пранізліва-страшнай пяшчоце,

Ў гэтай любові, ў першым каханні.

<< Папярэдні Наступны >>

1. Аўтограф - у лісце да Ю. К. Гальперына ад 09.04.1957.

2. Упершыню - У кн.: Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы.

3. Набор зроблены па тым жа выданні. С. 343, 344.

Галоўная | Біяграфія | Бібліятэка | Галерэя | Успаміны | Крытыка | Музей | Архіў | Гасцёўня |

© Музей Уладзіміра Караткевіча Мінскага ПТК электронікі