Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Галоўная

Састарэлы месяц

Затрымаць імкнуся назаўсёды

Вось такім, як зараз, вобраз твой

З дальняй песняю, з начнымі водамі,

З месяцам, што гасне над вадой.

Месяц састарэлы памірае,

Затрымаць яго, каб ён заўжды

Асвятляў твой тварык, дарагая,

І ў траве расістыя сляды,

Ведаеш, ён сумны, тонкі, белы,

Сёння я хачу, каб кожны жыў,

І шкадую месяц састарэлы,

Што ў хвіліну шчасця нам свяціў.

Зоркі тыя ж, а ўвесь час спадаюць.

Нехта ў небе, пэўна, ўсё ж сядзіць

І дажыўшы месяц разбівае,

Каб з асколкаў зорак нарабіць.

Папрашу яго, каб ён пакінуў

Ў кожны міг, калі са мною ты,

Месяц драхлы, месяц светла-сіні,

Што няўхільна коціцца ў кусты.

<< Папярэдні Наступны >>

1. Аўтограф - прыкладзены да ліста Ю. К. Гальперыну ад 10.06.1957.

2. Упершыню - У кн.: Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы.

3. Набор зроблены па тым жа выданні. С. 350.

Галоўная | Біяграфія | Бібліятэка | Галерэя | Успаміны | Крытыка | Музей | Архіў | Гасцёўня |

© Музей Уладзіміра Караткевіча Мінскага ПТК электронікі