Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Шалее сіні бэз над стрэхамі,

Бяжыць па ім вятрыска-зыб.

Я ўспомніў з ціхаю уцехай

Тваіх вачэй біблейскіх глыб.

Адбіліся ў іх клубы дыма,

На рэках плач і сечаў кроў,

Пажар старой тваёй радзімы,

Любоў да новых берагоў.

Гляджу ў маўклівым захапленні

У глыб бяздонных гэтых вод

І веру, веру без сумненняў,

Што будзе жыць і мой народ.