Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Галоўная

Прыйдзі

Не чакаць парываў свабоднага брыза,

Не чакаць святла сярод цёмнай начы.

Час рабоў і здрады. Эпоха Чынгіза.

Час дрыжачых мужчын і хлуслівых жанчын.

І ў баі і ў каханні вароцяць спіны.

Што ж рабіць?

З году ў год лічыць барышы?

Для чаго?

Ўся слава, віно і жанчыны

Суета сует і тамленне душы.

Зарастае травою ў сумлення ганак,

І ваююць даносам замест свінца.

Пасля славы - наклёп, нуда - пасля п'янак,

Пасля здрады кахання - туга да канца...

Да канца...

Ўспаміны адносяцца роем...

Я адзін.

Я адзін супраць тысяч стаю,

Клічу сэрцам збавіцельны полаг спакою,

Што закрые мне крыламі вочы ў баю.

<< Папярэдні Наступны >>

1. Аўтограф - у 2-й папцы асаб. арх. пісьм. (аддз. рэдк. кн. і рукап. ЦНБ НАН РБ) [1957 г.?].

2. Упершыню - У кн.: Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы.

3. Набор зроблены па тым жа выданні. С. 359.

Галоўная | Біяграфія | Бібліятэка | Галерэя | Успаміны | Крытыка | Музей | Архіў | Гасцёўня |

© Музей Уладзіміра Караткевіча Мінскага ПТК электронікі