Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Галоўная

* * *

Вярнуўшыся з далёкага бадзяння

На словы дзён былых, на іх напеў,

Я ціха стукнуў пад акном каханай

І як адказ пачуў вясельны спеў.

Крыніцы сініх пушч асірацелі,

На вываратнях сівізна, як снег,

Таму, што цішыня пануе смела,

Дзе чуўся некалі твой срэбны смех.

1. Аўтограф - у ЦДАМЛМ РБ, Ф. 41, воп. 1, адз. зах. 864, с. 7 [1957 г.?].

2. Упершыню - У кн.: Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы.

3. Набор зроблены па тым жа выданні. С. 360.