Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Ты - нечаканая радасць,

Ты - ночы ласкавай крок.

Пяшчотны вус вінаграда

Месяц крануў за бок.

Крануў і вусікі звесіў

І, звыклы ў жыцці да ўсяго,

Нізкі чырвоны месяц

Спыніўся паслухаць яго.

Ўюцца вусікі, ўюцца,

Месяц чырвоны прыціх.

Вочы твае смяюцца

Ля самых вачэй маіх.

І я, прыціхлы, спайманы,

І роўны сотням багоў

Адчуваю ў сэрцы, як рану,

Словы кахання твайго.