Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

За чорнаю ружай ідзі ўсцяж дарог,

Ідзі праз хлусню, цямноцце і дым, -

Каб неяк убачыць блакітны стог

І месяц зялёны ў тумане над ім...

Пад месяцам гэтым, між сініх стагоў

З бедным сэрцам маім у руцэ -

Цвіце імя чужой, дарагой,

Чорная ружа цвіце.

Я не верыў, не верыў у змрочнай журбе,

Што можна, пазбыўшыся мук,

Ўзяць цябе і да вуснаў прыціснуць цябе,

Не скрывавіўшы ігламі рук.