|
|
* * *
- Зацвітае дрэва Іудзіна,
- Горы ў весняй, цёплай журбе...
- Ну куды ж уцячы мне, людзі,
- Ад кахання, ад дум, ад сябе?!
- Не купляў я зямлі гаршчэчніка,
- І нікога ў жыцці не прадаў, -
- Што ж ты помсціш мне, чалавечнасць,
- Што ж ты, лёс, мне нічога не даў?
- Так, нічога ў жыцці не зроблена,
- Так, пражыты нікчомны век,
- Так, і словы і справы дробныя, -
- Але ж хоча святла чалавек,
- Гімнаў тых, што няма і не будзе...
- Рук дзіцячых і словаў яе...
- Цяжка, людзі. Нясцерпна, людзі.
- Сонца здрадзіць. Шчасце заб'е.
- Хутка сорак і хутка восень...
- Ўжо адна толькі прага пячэ,
- Каб скаціліся цёплыя росы -
- Хай на крыж мой з людскіх вачэй.
- І малю я вышэйшаю верай -
- Ўздайце мне дабрынёю ці злом
- Не за тое, што на паперы,
- А за тое, што ў думках было.
- Мы бываем невінаватыя,
- Што звінім, як струны лазы,
- Што вісяць нашы рукі клятыя,
- Што маўчыць наш слабы язык.
- Ўздайце мне. Хай, што будзе - будзе.
- Нельга больш захлынацца ў крыві
- Пад праклятым дрэвам Іудзіным
- Без нянавісці і любві.
|
GSpay - iatp 
