Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Яну Колтуну ІІ, самаму маладому тру-
бачу - "хейналісту" Вежы Марыяцкай

Думае - герольды

Ў барве й каронах?

Рык фанфаронаў - ад суднага дня глухіх?..

А тут проста трубы

Чэшскай фірмы "Лігатона".

А на калках вісяць кажухі.

Бэлькам - шэсцьсот

(Тут што праўда, то праўда)...

Сведкі польскай, і нашай, і... іншай зары,

Але тут... Тут спявае ціхутка радыё,

І ў каморцы "тэлік" маленькі гарыць.

Тут дзяжураць. Тут звон адбівае рупліва

Ўсё, што з'елі, скахалі і прапілі...

Ну вас... З вашым... туды...

Рамантызмам саплівым.

Вы, паэты ўлюбёнай маёй зямлі.

Не прыполамі дам,

Не дамаскай парфумай

Пахнуць рукі "герольдаў" на гэтай "гары".

Пахнуць яны жалезам, пылам і гумай,

А ў сіх тых - часныком.

(Ходзіць Кракавам грып.)

Пахнуць добра баршчом, цёплым хлебам, цыбуляй,

Як дзяды ў старожцы ці ў начлег на Дняпры...

І мне добра.

І шчыт Марыяцкі, як вулей,

Над згасаючым Кракавам мёдам гарыць.

Ў Яна Колтуна ані гербоў ні дукатаў

(Як, між іншым, ва ўсіх "герольдаў" пяцёх),

А звычайная,

Такая сабе -

Зарплата -

Ад дзвюх тысяч злотых да чатырох.