Быў. Ёсць. Буду. - прысвячаецца Уладзiмiру Караткевiчу

Галоўная

Бог важдаецца з беларускімі прозвішчамі

Бог глядзеў на Беларусь з нябёсаў,

На жывых і мёртвых ягамосцяў,

На ўсе кальварыі і росы

І павольна закіпаў ад злосці.

"Што там робіцца, ядры іх мову? -

Закрычаў ён у страшэнным гневе. -

Быў там нейкі Ванька - стаў Ваньковіч,

Быў там нейкі Міцька - стаў Міцкевіч.

З гонарам, нібы у Радзівіла,

Швэндаецца ў свеце пан Bowdzillo,

І ў шляхту точацца без мыла

Baran, Kozell, Piottuch і Pedrillo.

(Сто гадоў хавае ў торбе шыла

Пан Дэконт. А ўсё чуваць, васпане:

"Ты Дэконт? Пся крэў, а дзе кабыла?!

І дзе конь, пся маць тваю, галгане?!")

Ў Сталіны там пнецца кожны Юзік, -

Быў там нейкі Сенька, - стаў Сянкевіч...

І адзіны, хто не прэцца у французы, -

Гэта безумоўна Караткевіч.

Гэты свой. [...]

Ведае, што хтось з ягоных продкаў

Ці азадкам быў крыху куцапы,

Ці вумом, ці чым яшчэ кароткі".

<< Папярэдні Наступны >>

1. Машынапіс - у 2-й папцы асаб. арх. пісьм. (аддз. рэдк. кн. і рукап. ЦНБ НАН РБ), з паметай: 10 вер. - 12 кастрычніка 1980 г.

2. Упершыню - У кн.: Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы.

3. Набор зроблены па тым жа выданні. С. 384, 385.

Галоўная | Біяграфія | Бібліятэка | Галерэя | Успаміны | Крытыка | Музей | Архіў | Гасцёўня |

© Музей Уладзіміра Караткевіча Мінскага ПТК электронікі