










|
Прыватная гісторыя
- Без сцягоў, без прамоў, без багнетаў,
- Без атак з памінаннем чартоў -
- Вяршыць яна справы сусвету
- Побач з іншай гісторыяй, - той.
- Без крыклівай і кідкай грубасці
- З ёю робіць справу жыцця.
- Але той - барабаны і трубы.
- Гэтай - сціплы спакой забыцця.
- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
- Ў час разгрому прайграны і раны і планы
- Ў сто слупоў аж пад неба дымяць:
- Гэта ўспыхвае Пушкініяна,
- Каб не пэцкалі любых імя...
- Ляпнуў нехта слова міжвольнае,
- Наракнуўшы на штось, і таму
- Рве Купала паперы крамольныя,
- Каб сяброў не павесці ў турму.
- Ў паляўнічых доўгія лапы,
- Ім гаворыць кожны трафей, -
- Ёсць - "свае" з прадажнаю зяпай,
- Ёсць - ахранка, СД і гестапа,
- Ёсць, - каб людзям да іх не трапіць, -
- Ў кожнай попельні - аўтадафэ.
- Пра падзеі ратнай гісторыі
- Ў паднябеснай слава звініць.
- Ўсе архівы прыватнай гісторыі
- Ў выбаровай яме (у адходжым месцы) й агні.
- Пра вялікую трубы гнюсяць,
- Пра малую шапочуць лісты.
- Ды яе забіваюць хлусы,
- А цябе забівае - святы.
- Не спявае нідзе араторый
- Пра твае неўміручасць і жах.
- Гіне праўда прыватнай гісторыі
- У пляткарак на языках.
- І паколькі ідзе непрыкаянай,
- І паколькі ў хлусні - сто ног! -
- Выглядае нязломны - Каінам,
- Дантэ - бабнікам, Юдам - пан бог.
- І за "Шэйлака" йдзе бяссрэбранік,
- "Прадае" Багушэвіч пяро,
- І хаваюць "мільёны" пад зрэб'ем
- Страстацерпцы за бедны народ.
- Некрыклівая, безабаронная,
- Бо адкрыты ж кожны парог,
- Патанае ў чорным бяздонні.
- А гісторык - адзіны бог.
- Ды сумленне і нюх некаторых,
- Якіх нельга маніць навучыць...
- Ўсю гісторыю гэта гісторыя
- На нябачнай пласе маўчыць.
- У засценку дапытчыкаў платных,
- Дзе ў вяках на цвіках стаяць...
- Ты прабач, чалавецтву, прыватная,
- Што не можа цябе адстаяць.
- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
- Абяздоленая, абясхлебленая,
- Сярод родных душаў - адна,
- Ўсё ж вядзе яна людства да неба,
- Толькі ўбогая, толькі яна.
|